venres, 16 de xaneiro de 2015

Os Bolechas

Coleccións relacionadas coa ciencia en galego (VIII) 


 De A Nosa Terra, a colección "Os Bolechas queren saber" con títulos do tipo de ... Os Bolechas queren saber como aforrar auga Os Bolechas queren saber como é a pataca de Galicia Os Bolechas queren saber como producir menos lixo Os Bolechas queren saber como nacemos ... De A Nosa Terra, a colección "Galiza o teu país" cos títulos Galiza. O mar Galiza. O agro Galiza. A natureza Galiza. Poboación e industria
  Publicado 1st December 2014 por Asesoría Bibliotecas Escolares

Respostas a preguntas curiosas

Novas maletas viaxeiras de ciencias

Nestes días incorporáronse tres novas maletas, todas elas de CIENCIAS, destinadas aos centros de Primaria. Na páxina de MALETAS VIAXEIRAS pódese acceder aos materiais de cada unha das maletas e, a través do botón RESERVAR,
Desde este mes de xaneiro amplíase o prázo de préstamo que pasa a ser de un mes (aínda que se poden solicitar por menos tempo).  O centro encargarase,  coma sempre, da recollida e entrega  ás instrucións para xestionar a reserva e ao formulario de solicitude de préstamo.

Iniciación á Ciencia

Coleccións relaiconadas coa ciencia en galego 




 Colección "Polo correo do vento" de Edicións Xerais de Galicia.

Esta colección, preparada por Mau (autoría) e Pin (ilustración), está dirixida a escolares de seis anos en diante; concibida para inicialos no coñecemento da natureza galega e doutros temas relacionados coa cultura de noso, ademais de facer moito fincapé na onomástica propia. Así a presenta a editorial. Nesta colección, atopamos os títulos: Amaranta, a carteira Saramaganta Carola, a carteira centola Hugo, o carteiro teixugo Mariquiña, a carteira anduriña Martiño, o carteiro porquiño Violeta, a carteira bolboreta Xelo, o carteiro xurelo
Publicado 4th December 2014 por Asesoría Bibliotecas Escolares Etiquetas: Divulgación Libro informativo MateriaisAsesoría Bibliotecas Escolares

Aprende a utilizar as imaxes de Internet

martes, 13 de xaneiro de 2015

MANUEL ANTONIO

AS IRMANDADES E O GRUPO NÓS



 
Sheila Parafita Rey  4º ESO , curso 2014-15

     Recepción de Castelao na Real Academia Galega en 1934



 

4º ESO  curso 2012-13

AS VANGARDAS DA LITERATURA GALEGA




luns, 12 de xaneiro de 2015

Sobre a nova Lei de Propiedade Intelectual

                   La Voz de Galicia

Educación recorda aos colexios que non poden proxectar películas             Santiago / La Voz  06 de enero de 2015


Unha circular tras a entrada en vigor da nova Lei de Propiedade Intelectual insiste en que só é posible reproducir pequenos fragmentos

A Consellería de Educación remitiu aos centros educativos unha circular a finais de decembro para recordarlles que non reproduzan películas o calquera outro tipo de material audiovisual. E é que a nova Lei de Propiedade Intelectual insiste neste tipo de infraccións e nos últimos meses determinadas entidades que xestionan os dereitos dos produtores audiovisuais puxéronse en contacto coa Consellería preocupados de que algún centro non teña suficiente coñecemento da normativa, «o que podería conlevar, con ou sen intencionalidade, a unha vulneración dos dereitos de propiedade intelectual».
Desde a Xunta aseguran que os centros xa non poden reproducir de forma íntegra unha obra audiovisual, polo que a circular emitiuse para que non o esquezan tras a entrada en vigor da lei. Parece que os tempos cambiaron desde que nas aulas se proxectaban películas completas, documentais ou series. Actualmente, o profesorado de educación reglada non necesitará a autorización do autor ou o editor para distribuír ou reproducir pequenos fragmentos, pero só cando o faga no ámbito educativo; en horario lectivo, é dicir, non como actividade extraescolar; non sexa un fragmento pequeno, e como pequeno  defínese «un extracto ou porción cuantitativamente pouco relevante sobre o conxunto da mesma»;e cando a obra estea xa divulgada -nada de extractos de películas sen estrear- incluíndo o nome do autor e a fonte «salvo que resulte imposible».
A circular da Consellería de Educación establece que só así os xestores de dereitos non poderán esixir autorización previa aos centros, nin compensacións económicas posteriores. Pero no caso de que se proxecten íntegramente sen autorización, non entraría nas excepcións que introduce o artículo 32 do Real Decreto 1/1996, do 12 de abril, no que se permite facelo con fins educativos.
O certo é que a circular xenera debate nos foros de profesores, que recorren a documentais e películas para traballar cos alumnos distintas temáticas. Nen sequera teñen moi claro se as que non poden proxectarse son as películas que o centro ou o profesor posúe, pero si aquel material legal que está en Internet.
Desde a propia Consellería de Educación, porén, apuntan que non se  presentaron queixas ou denuncias por parte dos xestores dos dereitos «porque os centros xa sabían que só poden exhibir fragmentos e con fins educativos».

domingo, 11 de xaneiro de 2015

Últimas noticias de actualidad, mundo, comunidades autónomas, sociedad en el confidencial.com

Uno de nuestros mejores profesores señala el gran error en la enseñanza de matemáticas

  • José Antonio Fernández Bravo (UCJC)

No hace falta consultar el informe PISA para darse cuenta de que nuestros alumnos no son los mejores en lo que respecta a las matemáticas. Basta con pasarse por un colegio cualquiera y ver cómo se está enseñando esta materia fundamental para ver que algo está fallando.
En nuestro país los niños aprenden de memoria las tablas de multiplicar, pero eso no significa que aprendan a multiplicar. Sencillamente, la mayoría no tiene ni idea de qué está haciendo. Memorizan, pero no piensan. Y así no se aprende nada útil.
Este grandísimo error en la enseñanza de las matemáticas –que puede aplicarse al conjunto de la materia y a muchas otras disciplinas– ha sido advertido por cientos de profesores, pero si hay alguien en nuestro país que se ha volcado de verdad en su denuncia ese es José Antonio Fernández Bravo, decano de la Facultad de Ciencias Sociales y de la Educación de la Universidad Camilo José Cela, y, quizás, nuestro mejor profesor de matemáticas.
Fernández Bravo es tremendamente crítico con nuestro sistema educativo y asegura que, si no espabilamos, el fracaso escolar será “abismal”. Y es en la enseñanza de matemáticas, que según el profesor se está dando mal en el 97% de los colegios, donde se concentran todos nuestros vicios.
Una herramienta para generar pensamiento
Tal como ha explicado Fernández Bravo a El Confidencial, el gran error que cometemos al enseñar matemáticas es confundir causa con consecuencia:enseñamos la resolución de los problemas antes de enseñar a entenderlos.
Sabemos perfectamente cómo enseñar mejor, pero no estamos cambiando el método pedagógico por muchas razones, que convendría analizar
“Si yo digo que tengo tres cajas y en cada caja hay 12 botellas evidentemente tengo una relación constante y entiendo que tres veces doce es lo que resuelve el problema”, explica Fernández Bravo. “El problema ya está resuelto, lo que no está es calculado. Para calcular yo necesito después responder a una serie de mecanismos de cálculo algorítmico que me permite obtener el 'cuánto'. ¿Sabes cuál es el problema en este país? Damos mucha importancia al cuántos y muy poco al ‘cuálos’. Pero el ‘cuálos’ es lo que genera pensamiento”.
Quizás el mejor ejemplo para entender este problema central que enturbia la enseñanza de matemáticas es el modo en que se enseña desde hace décadas –o más bien siglos– a multiplicar. Todos hemos aprendido las tablasde memoria, sin saber muy bien lo que estábamos haciendo.
“No necesitamos memorizar las tablas”, asegura el decano con rotundidad. “Te puedes aprender la tabla del dos como doble de la del uno, no hay ningún problema. La tabla del siete empieza en el 7x7, no empieza en el 7x1, si es que existe esto de la tabla, porque el 7x1 y el 7x2 son por propiedad conmutativa anteriores al 2x7 y 1x7. ¿Para qué se estudia la propiedad conmutativa después si la necesitamos antes?”.
El profesor insiste en que sabemos perfectamente cómo enseñar mejor, pero no estamos cambiando el método pedagógico por varias razones. Estas son sus 8 ideas para mejorar la enseñanza de matemáticas y, ya de paso, cambiar para siempre nuestras escuelas y formar como es debido a los ciudadanos del futuro.

venres, 9 de xaneiro de 2015


Richard Gerver, asesor e experto en educación

“As escolas quedarán obsoletas antes do que cremos”

  • “¿Por qué estudiamos asignaturas? É unha maneira ridícula de parcelar o coñecemento”
  • “Os pais acabarán cuestionando as escolas. A educación colaborativa gañará peso”
“Las escuelas quedarán obsoletas antes de lo que creemos”

MADRID23-11-2014 13:21

Richard Gerver (Londres, 1969) era un director de escola máis ata que se puxo á fronte da Grange Primary School, unha das peores de Reino Unido. Dous anos despois, o colexio  situouse entre os primeiros do país e poñíase como exemplo de innovación en todo o mundo. Gerver  dedícase hoxe a asesorar escolas a través de The International Curriculum Foundation, da que é cofundador. Tamén percorre o orbe falando do seu modelo de educación, baseado en crear contextos reais nos que se mesturen varias disciplinas. Foi un dos poñentes estrela do Congreso de Mentes Brillantes, organizado a semana pasada en Madrid por Ser Creativos.
Se lle deran plenos poderes para cambiar o sistema educativo do seu país, ¿qué faría?
Empezaría por formular a pregunta fundamental: qué tipo de seres humanos queremos que sexan os nosos fillos cando completen a  súa educación. Nesta discusión implicaría a educadores, pero tamén a emprendedores sociales, empresarios, ONG, líderes de pensamento e, só se fora imprescindible, a políticos [risas]. Creo no antigo proverbio africano que di que fai falta todo un pobo para educar a un só neno.
¿Qué forma tomaría o seu sistema?

“Cada país debe buscar un modelo propio”

Gerver di que os mestres deben tomar  a sartén polo mango. “Non podemos caer na actitude victimista de que o sistema non nos deixa facer cousas novas. Os profesores debemos actuar como profesionais, e os profesionais solucionan problemas”.
Por aí empezou a revolución que levou a cabo Gerver na Grange Primary School. “Cando cheguei vin que os mestres  perderan a súa paixón. Démoslles poder para que cambiaran as dinámicas. Queríamos crear un currículum e unha experiencia para os estudantes que fosen ricos en contextos. Para iso explotamos o concepto dos xogos de rol. Representábamos situacións en emisoras de radio, televisións, cafés, museos, tendas... Todo aquilo que nos encontramos na vida real. Cando aprendían lingua, matemáticas ou ciencias, estábano facendo en situacións parecidas á realidade”, recorda.
Na súa opinión, ningún país deu aínda coa fórmula ideal en materia de educación. “En todos os Estados podemos encontrar iniciativas moi interesantes. Non só nos escandinavos e en Asia. Os modelos non son exportables. Cada país debe ser capaz de encontrar un sistema que lle funcione e se adapte á súa realidade”.
Gerver considera moi interesante o modelo proposto por Roger Schank, orientado ás competencias necesarias na vida laboral. “Creo que o seu traballo é moi interesante, porque trata sobre o desenvolvemento do coñecemento, o cerebro, a evolución humana, as capacidades cognitivas naturais e a forma de aprendizaxe. O perigo é pensar que o seu método é a panacea. O seu modelo é simplemente unha provocación que desafía ao sistema e propón novas formas de organizalo. Cada un ten que dar co sistema que mellor se adapte ao seu entorno. Vin os resultados dalgúns dos centros nos que se aplica o seu sistema: nalgúns son brillantes,  noutros non tanto. Por enriba de todo, creo que o modelo de Schank serve para avivar o debate. El sería o primeiro en decirlle que non siga o seu sistema cegamente”.
Trataría de potenciar o desenvolvemento das habilidades naturais de aprendizaxe dos nenos. Creo que os pequenos son aprendices avezados, teñen unha increíble curiosidade natural. A maior parte de coñecementos que adquire unha persoa, como identificar as entoacións vocais ou interpretar expresións faciais, acontece antes de que chegue ao colexio. O actual sistema, que consiste en levarlles a unhas aulas, inxectarles información y devolvelos as súas casas, é insuficiente. O punto clave é cómo desenvolver e nutrir os seus talentos naturais. Deben ser alumnos activos, non pasivos.
¿Qué competencias debe adquirir un alumno do século XXI?
As esenciais son la colaboración, a solución de problemas, o espíritu emprendedor, perseguir intereses propios, ter espíritu crítico e desafiar as convencións. O sistema debe preparar aos mozos para que se adapten a un mundo en constate cambio, para que sexan más lanzados e independentes, que teñan máis control sobre as súas vidas e colaboren entre eles para encontrar solucións aos problemas.
¿Cambiaría, entonces, as asignaturas habituais?
Preguntouse algunha vez por qué estudiamos en base a asignaturas? É unha maneira ridícula de compartimentar o coñemento. O mundo real non funciona así. Habría que deseñar a maneira en que a experiencia e o coñecemento de cada materia estivesen mellor integrados. Os nenos desenvólvense mellor en entornos multitarea. Cando xogan ás consultas médicas usan coñecementos de lingua, matemáticas e ciencias á vez. Se a aprendizaxe ten lugar en ambientes ricos en contextos, ninguén quedará realmente desconectado. É importante que o compoñente experiencial gañe peso fronte ao académico, que agora mesmo monopoliza o ensino.
¿Cómo encaixan neste modelo os deberes e os exames?
Estamos nun punto no que todo o mundo coincide en que necesitamos innovar e remodelar o sistema educativo, pero ao mismo tempo non deixamos de avaliar o seu rendemento en base a métricas do século XIX. ¡É ridículo! Non me malinterprete: por suposto que hai que avaliar continuamente o progreso de cada neno. Sería indicado medir o rendemento tamén en función de que ben se desenvolven os estudantes nos valores e coñecementos traballados, de cómo relacionan habilidades con intereses e de qué propósitos insertan en cada actuación.
¿Cánto tempo levaría completar este cambio de modelo?
Eu son optimista, porque os nenos son colaborativos por natureza e as novas tecnoloxías son, na miña opinión, moi boas para o seu desenvolvemento. Cando eu era pequeno, a idea de poder falar cun neno ruso parecía ridícula. Hoxe o meu fillo xoga e se comunica con nenos de todo o mundo coa súa consola. Creo que dentro de no moito os pais desafiarán a propia idea de levar a seus fillos á escola, apostando por modelos de educación colaborativa e online. Pode que as escolas  queden obsoletas antes do que cremos.  Os nososo fillos son uns consumidores moitísimo máis complexos do que  éramos nós á súa idade. Tamén son moito máis incontrolables. Hoxe en día, se non lles gusta algo, cámbiano.
 | Gracias por la lectura

xoves, 8 de xaneiro de 2015

CALIGRAMAS

CONSELLOS PARA LER MÁIS 

EL PAÍS

Cómo ler máis en 2015

O artista Austin Kleon publica unha tabla de consellos que toman a lectura como unha especie de fitness mental

La cuesta de enero se suele enfilar con agujetas. La resaca del 1 de enero, el no-día por antonomasia, esa jornada en la que mucha gente cena los bordes de la pizza que pidió a domicilio a mediodía, abona la vid para ese sentimiento de culpa en el que florecen los grandes propósitos. Durante esta primera semana del año, en definitiva, se firman cheques que no se podrán pagar. Y una de esas promesas, que uno se formula mientras pierde el tiempo revisando con una mezcla de melancolía y vergüenza las fotografías de la fiesta de Nochevieja en las redes sociales, es la de leer más.
En estas listas de propósitos, leer se sitúa (por una extraña razón que quizás anida en la culpa católica) en la misma esfera que, por ejemplo, no beber (en los fines de semana habituales esa promesa dura lo que tarda en desaparecer la resaca física, pero en Año nuevo se trata de una resaca metafísica que no se cura con paracetamol). También asoman la cabeza otros propósitos como perder peso, correr una maratón, dejar de fumar o ceder el asiento en el metro a nuestros mayores. Es decir, seré bueno porque: a) comeré acelgas hasta marzo, b) tomaré agua con gas hasta en el cumple de mi mejor amigo, c) leeré unas cuantas novelitas.
Es más, la lectura, una actividad que debería ser un placer y no una obligación, se aborda con la retórica del atletismo. Se hacen listas de géneros que se devorarán y a qué velocidad se engullirán. Se dice que se leerá no menos de cincuenta páginas y que se subrayarán las frases favoritas. De hecho, se propone como táctica para poder hacerlo el empleo de apps donde se informará al mundo de lo que se lee (hoy he leído cincuenta páginas; hoy he corrido tres quilómetros y medio; hoy no he comido carbohidratos).

La lectura, una actividad que debería ser un placer y no una obligación, se aborda con la retórica del atletismo
Para todos aquellos que se toman la lectura como una especie de fitness mental y que ven en ella un modo de aligerar la mala conciencia, el artista y escritor Austin Kleon ha confeccionado una lista de consejospara ceñirse a las promesas lectoras para 2015. Él, por ejemplo, leyó hasta 70 títulos el año pasado, valiéndose de trucos como el salvapantallas para móvil creado por él mismo: el dibujo de una calavera con la leyenda “mejor lee un libro” (en vez de perder tres horas más huroneando en los Facebooks de vidas ajenas). Él lo logró gracias a eso y a seguir la “Regla de las 50” de Nancy Pearls, que aprendió cuando trabajaba como librero en Cleveland y que consiste en dar una oportunidad de 50 páginas a las novelas antes de decidir si se siguen leyendo o se regalan (a ese señor del metro que intentaba leer por encima de tu hombro, por ejemplo).
Henchido de autoridad por haber alcanzado esa cifra de siete decenas de libros, estos son sus seis consejos (algunos algo dudosos) para los que se prometen leer más en Añonuevo.